تصویر روبرویم
تصویر روبرویم بوی عجیبی می دهد.بوی مسجد می دهد،بوی سجاده ای که برای جشن تکلیفم دوخته شده بود،بوی تربت می دهد. خیره مانده ام ... بوی عطر نذری می دهد، بوی سفره ی پهن شده افطاری می دهد، بوی دل پاک می دهد، تصویر دیجیتالی روی مانیتور ، بوی کاغذ دیواری های مدرسه را می دهد، بوی کتاب داستانهای کودکی ام را می دهد، بوی مداد می دهد، بوی دفتر کاهی می دهد.
تصویر روبرویم بوی ایمان می دهد.
تصویر روبرویم بوی ایمان می دهد.
+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۰ ساعت 19:34 توسط @(مجیدباقری)@
|
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی