خیلی ها تو دنیای مجازی از من پرسیدن که چرا مطالبت

 

غمگینه؟؟

 

براتون توضیح میدم:

 

من تو دنیای واقعی هیچ وقت خودمو ناراحت نشون نمیدم

 

بلکه شاد و خندون هستم

 

به خاطر اینکه نمیخوام اوقات کسایی که با من هستن

 

رو به خاطر خودم خراب کنم,

 

من فقط تو دنیای مجازی حرفهای دلمو مینویسم

 

چون هیچ کس اینجا منو نمیشناسه

 

و به خاطر دردهای من ناراحت نمیشه,

 

درد من از کجاست؟؟

 

درد من از این جامعه نشأت میگیره,

 

خیلی از اتفاقات جامعه کی خیلیا بی خیال 

 

از کنارش رد میشن,من نمیتونم بیخیال رد بشم

 

من بر این باورم که درد تو درد من هم هست,

 

وقتی چشمم به یه کودک دست فروشی می افته

 

ناراحت میشم,چون میبینم همسن های او دارن 

 

شاد و بدون غمی زندگی میکنند و

 

مجبور نیستن به خاطر یه تکه نون

 

با همه سگ دو بزنن,

 

من ناراحت میشم میبینم جوونی به

 

خاطر نداشتن پول دست از تحصیل 

 

میکشه و میره کارگری میکنه,

 

اره دردای من فقط دردای خودم نیست...

 

شاید این حرفهام احمقانه باشه ولی

 

من اینطوریم....